Batu 5 Augustus 2012
05 Augustus 2012 | Indonesië, Batu
IIndonesië dag 8
Om één uur (je leest het goed) worden we gewekt. We hebben een paar uur geslapen maar dat moeten we er maar voor over hebben.
In de lobby worden we begroet door de speciale chauffeurs van die nacht/dag. Na een kopje koffie gaat het vliegende vaart richting Bromo. De straten lijken verlaten maar tot onze stomme verbazing zijn er in verschillende plaatsen nog lokale markten die op dit uur van de nacht nog heel veel bezoekers trekken.
Na een half uurtje grote weg slaan we rechtsaf en begint de barre tocht richting grondstation van de Bromo. De chauffeurs slalommen om de enorme gaten in de bergweg en het is te merken dat ze ook in het pikkedonker ieder bocht kennen. In verschillende dorpjes is er nog volop leven. Straatventers proberen hun waren nog te slijten en we zien zowaar een orkestje spelen in volledige klederdracht.
Langs de weg zijn vuurtjes ontstoken, het is bitterkoud. Bij het grondstation stappen over in jeeps. De rotsige weg verder omhoog is nog maar anderhalve meter breed en zou met geen andere voertuig nog te berijden zijn. De vering van de jeeps is stug en van enig comfort is al lang geen sprake meer. Langzaam maar zeker wordt de stoet jeeps langer en neemt de vorm aan van een kolonne. Op ruim 3000 meter hoogte komen we aan bij het kunstmatige plateau in het nationale park Bromo Tengger Semer waar we de zonsopsgang gaan bewonderen. We zijn mooi op tijd en Eko wijst ons de plek waar we volgens hem het mooiste uitzicht zullen hebben. Om vijf uur kleurt de horizon langzaam rood. Het is bitterkoud. Inmiddels staan er honderden toeristen op het plateau. Een half uur later zien we een stukje zon boven de horizon verschijnen. Het is een ongelooflijk mooi schouwspel dat je in ieder geval één keer in je leven gezien moet hebben.
Mysterieus, bijna onwerkelijk moo, sprookjesachtig…. Een onvergetelijke gebeurtenis!!!
Een paar minuten later heeft de volledige zon zich losgemaakt van de horizon en voelen we de temperatuur stijgen. Het plateau stroomt leeg, wij zoeken onze jeeps op. De tocht gaat nu via bergweggetjes naar de krater van de Bromo, de heilige berg van de Tenggerezen. Na een klim per voet van zeker tweehonderd meter door het mulle en stoffige vulkaanzand bereiken we rand van de krater. Ons valt het op dat er ontzettend veel troep ligt. We worden aangemoedigd om Bromo te eren, een bloemetje te kopen en in de krater te gooien. Vooruit dan maar.. Eko legt ons uit dat er gisteren een zoenoffer is gebracht. Eens per jaarkomen de Tenggerezen daar samen en gooien groente, fruit en bloemen in de borrelende krater. Tenggerezen zijn geen Islamieten maar Hindoes.
We aanvaarden de duizelingwekkende terugrit naar het basisstation waar we ontbijten.
Tegen 1 uur waren we vanmiddag weer terug bij ons hotel. Moe maar een onvergetelijke ervaring rijker. Straks gaan we dineren (met Nasi enzo). Morgen rijden we naar Kaliburu.
Jullie horen van ons.
Om één uur (je leest het goed) worden we gewekt. We hebben een paar uur geslapen maar dat moeten we er maar voor over hebben.
In de lobby worden we begroet door de speciale chauffeurs van die nacht/dag. Na een kopje koffie gaat het vliegende vaart richting Bromo. De straten lijken verlaten maar tot onze stomme verbazing zijn er in verschillende plaatsen nog lokale markten die op dit uur van de nacht nog heel veel bezoekers trekken.
Na een half uurtje grote weg slaan we rechtsaf en begint de barre tocht richting grondstation van de Bromo. De chauffeurs slalommen om de enorme gaten in de bergweg en het is te merken dat ze ook in het pikkedonker ieder bocht kennen. In verschillende dorpjes is er nog volop leven. Straatventers proberen hun waren nog te slijten en we zien zowaar een orkestje spelen in volledige klederdracht.
Langs de weg zijn vuurtjes ontstoken, het is bitterkoud. Bij het grondstation stappen over in jeeps. De rotsige weg verder omhoog is nog maar anderhalve meter breed en zou met geen andere voertuig nog te berijden zijn. De vering van de jeeps is stug en van enig comfort is al lang geen sprake meer. Langzaam maar zeker wordt de stoet jeeps langer en neemt de vorm aan van een kolonne. Op ruim 3000 meter hoogte komen we aan bij het kunstmatige plateau in het nationale park Bromo Tengger Semer waar we de zonsopsgang gaan bewonderen. We zijn mooi op tijd en Eko wijst ons de plek waar we volgens hem het mooiste uitzicht zullen hebben. Om vijf uur kleurt de horizon langzaam rood. Het is bitterkoud. Inmiddels staan er honderden toeristen op het plateau. Een half uur later zien we een stukje zon boven de horizon verschijnen. Het is een ongelooflijk mooi schouwspel dat je in ieder geval één keer in je leven gezien moet hebben.
Mysterieus, bijna onwerkelijk moo, sprookjesachtig…. Een onvergetelijke gebeurtenis!!!
Een paar minuten later heeft de volledige zon zich losgemaakt van de horizon en voelen we de temperatuur stijgen. Het plateau stroomt leeg, wij zoeken onze jeeps op. De tocht gaat nu via bergweggetjes naar de krater van de Bromo, de heilige berg van de Tenggerezen. Na een klim per voet van zeker tweehonderd meter door het mulle en stoffige vulkaanzand bereiken we rand van de krater. Ons valt het op dat er ontzettend veel troep ligt. We worden aangemoedigd om Bromo te eren, een bloemetje te kopen en in de krater te gooien. Vooruit dan maar.. Eko legt ons uit dat er gisteren een zoenoffer is gebracht. Eens per jaarkomen de Tenggerezen daar samen en gooien groente, fruit en bloemen in de borrelende krater. Tenggerezen zijn geen Islamieten maar Hindoes.
We aanvaarden de duizelingwekkende terugrit naar het basisstation waar we ontbijten.
Tegen 1 uur waren we vanmiddag weer terug bij ons hotel. Moe maar een onvergetelijke ervaring rijker. Straks gaan we dineren (met Nasi enzo). Morgen rijden we naar Kaliburu.
Jullie horen van ons.
-
05 Augustus 2012 - 19:41
Joke7august:
hallo vakantie gangers.
bedankt voor weer een schitterend verslag.een dag zonder was wel kaal.maar we zijn ook wel verwend
dat jullie ons op de hoogte houden elke dag.we kijken weer uit naar het volgende.maar het meeste zit er al op.snel he.lieve groetjes august joke -
06 Augustus 2012 - 14:11
Theo En Lidy:
Hallo Ideke en Gerard
Ja dat is hard werken hè in zo'n vakantie, maar dan zie je ook wat! Thuis kun je wel uitrusten.
Als we je verslag lezen zien we het allemaal weer voor ons. Deze ervaringen pakken ze je niet meer af en als je later de foto's ziet ervaar je het opnieuw. Nog veel plezier.
-
06 Augustus 2012 - 15:15
Sophie:
Hoihoi!
Wauw, die zonsondergang klinkt inderdaad als een onvergetelijke gebeurtenis.
Geniet er nog maar goed van.
X Sophie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
