Adembenemend mooi
Door: Gerard & Ideke
03 Augustus 2013 | Griekenland, Alonissos
Zaterdag 3 augustus 2013
Ons autootje is bezorgd en samen met de mensen van de receptie hebben we een route uitgestippeld. Omdat we last van hoogtevrees hebben zullen we ons zoveel mogelijk beperken tot de mainroad die over de lente-as van het eiland loopt. Snel ontbijten ne dan met ons Kia’tje op pad.
Dat de mainroad op verschillende plaatsen slechts een levensgevaarlijk pad was, wisten we toen nog niet…De bedoeling was dat we eerst naar het strand van Agios Dimitrios zouden rijden. Op een T-splisting moesten we van de mainroad en af en even later werd het doodstil in de auto. Kronkelpaden, diepe afgronden en geen vangrails….Op zulke momenten is elk woord er één te veel.
Na wat slikken en bidden kwamen we uit in het havenplaatsje Steni Vala waar prachtige jachten voor anker lagen. Na een colaatje weer vol goede moed verder naar Agios Dimitrios. We zagen de zonneaanbidders op het strand liggen maar de weg er naar toe konden we niet vinden. Via een steil B-weggetje en veel billenknijpen terug naar de mainroad. Ons autootje trok het maar net en de stank van oververhitte koppelingsplaten leerde ons dat het beestje het niet gemakkelijk had.
Gelukkig…terug op de mainroad. Ons volgende doel was Diaselo, daar zou je van prachtige vergezichten kunnen genieten. De weg werd steiler en smaller, het asfalt schaarser, de gaten talrijker en de afgronden dieper en dieper. Op vangrails hoopten we al lang niet meer.
Langs de weg zagen we opeens twee motorrijders staan die zichtbaar van de omgeving genoten.
Plek om de auto aan de rechterkant van de weg te parkeren was er echter niet, wel een gigantisch afgrond. We reden dus maar door over de weg die ……..opeens ophield te bestaan. Voor ons lag een prachtige baai met azuurblauw water en op de achtergrond een aantal onbewoonde eilandjes en rotspunten. Zoiets adembenemend moois hebben we nog nooit gezien….Zoiets is ook niet in een foto te vangen want daarvoor mis je de diepte.
Onderweg waren we alleen de motorrijders tegengekomen. Eigenlijk was deze baai een beetje voor ons alleen: een godsgeschenk! Helaas moesten we ook weer terug. Nu was er ter hoogte van Aagios Georgios wel plek om de auto te parkeren en van het ongelooflijke uitzicht te genieten. Ideke ging het bos in om een kerkje te zoeken en niet vond terwijl het op steenworpafstand van de parkeerplaats stond. Helaas was het kerkje niet toegankelijk.
Dan maar terug naar de andere kant van het eiland waar ons hotel ligt. De terugreis gaat best voortvarend op een kleinigheid na. Op het vervelendste stuk denkt Ideke dat zij iets bruins van de berg heeft zien vallen en dat geeft de burger moed……
Even terug nar het hotel om ons op te frissen. Daarna naar de strandjes van Chrissi Milia en larer naar Tsoukalia. Tenslotte, het kan niet missen, naar The Old Village en voor zonsondergang terug naar ons hotel. Kan een beetje van die EU-steun niet besteed worden aan vangrails? Dat lijkt een goed idee maar het heeft ook een nadeel. We zullen ‘ons’ eiland dan waarschijnlijk met teveel anderen moeten delen…….
Tot morgen.
Ons autootje is bezorgd en samen met de mensen van de receptie hebben we een route uitgestippeld. Omdat we last van hoogtevrees hebben zullen we ons zoveel mogelijk beperken tot de mainroad die over de lente-as van het eiland loopt. Snel ontbijten ne dan met ons Kia’tje op pad.
Dat de mainroad op verschillende plaatsen slechts een levensgevaarlijk pad was, wisten we toen nog niet…De bedoeling was dat we eerst naar het strand van Agios Dimitrios zouden rijden. Op een T-splisting moesten we van de mainroad en af en even later werd het doodstil in de auto. Kronkelpaden, diepe afgronden en geen vangrails….Op zulke momenten is elk woord er één te veel.
Na wat slikken en bidden kwamen we uit in het havenplaatsje Steni Vala waar prachtige jachten voor anker lagen. Na een colaatje weer vol goede moed verder naar Agios Dimitrios. We zagen de zonneaanbidders op het strand liggen maar de weg er naar toe konden we niet vinden. Via een steil B-weggetje en veel billenknijpen terug naar de mainroad. Ons autootje trok het maar net en de stank van oververhitte koppelingsplaten leerde ons dat het beestje het niet gemakkelijk had.
Gelukkig…terug op de mainroad. Ons volgende doel was Diaselo, daar zou je van prachtige vergezichten kunnen genieten. De weg werd steiler en smaller, het asfalt schaarser, de gaten talrijker en de afgronden dieper en dieper. Op vangrails hoopten we al lang niet meer.
Langs de weg zagen we opeens twee motorrijders staan die zichtbaar van de omgeving genoten.
Plek om de auto aan de rechterkant van de weg te parkeren was er echter niet, wel een gigantisch afgrond. We reden dus maar door over de weg die ……..opeens ophield te bestaan. Voor ons lag een prachtige baai met azuurblauw water en op de achtergrond een aantal onbewoonde eilandjes en rotspunten. Zoiets adembenemend moois hebben we nog nooit gezien….Zoiets is ook niet in een foto te vangen want daarvoor mis je de diepte.
Onderweg waren we alleen de motorrijders tegengekomen. Eigenlijk was deze baai een beetje voor ons alleen: een godsgeschenk! Helaas moesten we ook weer terug. Nu was er ter hoogte van Aagios Georgios wel plek om de auto te parkeren en van het ongelooflijke uitzicht te genieten. Ideke ging het bos in om een kerkje te zoeken en niet vond terwijl het op steenworpafstand van de parkeerplaats stond. Helaas was het kerkje niet toegankelijk.
Dan maar terug naar de andere kant van het eiland waar ons hotel ligt. De terugreis gaat best voortvarend op een kleinigheid na. Op het vervelendste stuk denkt Ideke dat zij iets bruins van de berg heeft zien vallen en dat geeft de burger moed……
Even terug nar het hotel om ons op te frissen. Daarna naar de strandjes van Chrissi Milia en larer naar Tsoukalia. Tenslotte, het kan niet missen, naar The Old Village en voor zonsondergang terug naar ons hotel. Kan een beetje van die EU-steun niet besteed worden aan vangrails? Dat lijkt een goed idee maar het heeft ook een nadeel. We zullen ‘ons’ eiland dan waarschijnlijk met teveel anderen moeten delen…….
Tot morgen.
-
04 Augustus 2013 - 22:46
Joke:
vakantiegangers. Dat was een mooi verslag. Helemaal in de middel of nowaer lijkt het wel. De baaien en
zee zijn inderdaad geweldig. Die autorit was niets voor mij geweest ik had in de broek gedaan van angst. Als ik het goed heb vertrekken jullie morgen naar Skopolosstad alvast een goede reis en we wachten weer op het volgende verslag.
Groetjes van ons.
-
05 Augustus 2013 - 09:57
Irma:
Geweldig daar, hè? Jullie hebben nog meer gezien dan wij vorig jaar. Steni Vala is inderdaad een mooi plekje.
Veel plezier op Skopelos. Finikas is the place to be for dinner! (Linksaf de hoek om).
Groetjes, Ben en Irma. -
05 Augustus 2013 - 17:44
Sophie:
Oh jee. Nu komen herinneringen naar boven van smalle bergweggetjes in Spanje, waarbij Bart en ik nog net mochten ademen... En jullie hebben het nog overleefd ook! -
05 Augustus 2013 - 18:13
Ideke:
Hoi Sophie,
Toevallig hebben we het daar gisteren nog over gehad. En het was vergelijkbaar.. Jullie waren aan het gameboyen, maar moesten daar mee ophouden. -
05 Augustus 2013 - 18:17
Ideke:
En ik mocht nu dus ook niets zeggen... Maar hij gaat vooruit. Op zijn 90e rijdt hij fluitend langs de meest afschuwelijke afgronden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
