Oude man met viool

Zaterdag 10 augustus 2013

Skiathos is dus het derde eiland van de Sporaden dat zich op ons bezoek mag verheugen. De Sporaden bestaan uit ruim twintig eilanden die niet allemaal bewoond zijn.
Het verhaal wil dat er een aantal goden ruzie met elkaar kregen en met stenen gingen gooien. Dat werden de Sporaden. Letterlijk betekent Sporaden iets van ‘verspreid’. Skiathos werd begin zestiger jaren beroemd doordat allerlei beroemdheden op hun dure jachten daarheen voeren om er feest te vieren.

Van de drie eilanden die we bezochten is Skiathos het kleinst. De slechts 44 kilometer lange kust bestaat bijna alleen uit zandstranden. Grofweg gezegd zou je kunnen stellen dat Allonissos het rusteiland is, Skopelos het vakantie-eiland en Skiathos het feesteiland is. Variatie genoeg dus.

Het is duidelijk dat Skiathos ook de meeste toeristen trekt, voornamelijk Italianen, Zweden, Denen, Noren en Grieken van het vaste land. Dat is ook te zien aan de rommel aan de kant van de weg. Dat doet weer helemaal aan Rhodos en Kreta denken. Eén ding was kenmerkend voor alle drie eilanden: de enorme gastvrijheid. Van feestvieren komt bij ons niet veel terecht. Wij willen overdag zoveel mogelijk van het eiland zien, drinken na het diner een paar glaasjes wijn op ons befaamde terras en vallen daarna als een blok in slaap. Het probleem van de airco is ook opgelost. Als we weg zijn stoppen we ons Ohra-kaartje in het apparaat dat de stroomvoorziening regelt en zo blijven wij verzekerd van een koele kamer. Het officiële kaartje van het hotel hebben we nodig om de kamer af te sluiten.

Vanmorgen met de bus naar de stad gereden om deze wat beter te bekijken. De lokale bus is niet alleen goedkoop maar de dienstregeling is dusdanig dat je nooit langer dan een kwartiertje op je aansluiting hoeft te wachten. De lokale bus is er in twee varianten: met luxe airco of met ouderwetse arko (alle ramen kunnen open). Taxi’s zijn niet duur, maar die rijden zo hard dat je niet veel van de omgeving te zien krijgt. We bezochten allereerst het museum op het schiereilandje Bourtzi. Er was een tentoonstelling over oude muziekinstrumenten. Buiten was een terras waar het door de zeewind heel goed vertoeven was.

Op de terugweg naar de haven troffen we onder een paar bomen een oude man aan die zichzelf begeleidde op zijn viool en vol overgave prachtige Griekse liederen ten gehore bracht. Het kwam echt uit zijn tenen en de melancholie droop er vanaf. We hebben hem op de film gezet zodat jullie er (t.z.t.) ook van kunnen genieten.

Daarna bezochten twee kerken, waaronder de Trion Lerarchonkathedraal, die op steenworp afstand van de mondaine haven liggen maar waar je verder nauwelijks een toerist tegen komt. Dat geldt ook voor de oude wijk met koopmanhuizen de smalle steegjes goed vertoeven is.

We hebben nog even overwogen om morgen een boottocht rond het eiland te maken maar daarvoor ontbreekt ons de tijd. En eigenlijk wilden we ook nog met een autootje nog de binnenlanden in, maar naast het tijdgebrek vinden we het toch ook wel een beetje eng, want hoe komt het dat daar geen bussen rijden?

Toen we na vieren terug waren bij ons hotel gingen we weer met verhaaltje, foto’s en video’s aan de gang. Dat kost toch wel erg veel tijd, dus dit is misschien de laatste keer dat we dit zo doen. Of jullie moeten ons op andere gedachten brengen…..

’s Avonds was er een voortreffelijke barbecue. Ook met kip natuurlijk. Daarna nog een wijntje, maar die krijgen we niet op. Tegen 11 uur zijn we al weer moe..

Tot morgen!