Skype en Gerards borsthaar als gewild object

Donderdag, 22 juli 2010
“Skype en Gerards borsthaar als gewild object.” :-?

De nacht duurde maar kort voor ons, de indrukken waren te overweldigend en stonden een degelijke nachtrust in de weg. Allereerst was daar het prachtige hotel met zijn machige hal en de mooie kamer.
Tel daarbij op het ozo vriendelijke personeel, de geur van het oerwoud en de exotische dieren en je zult ons enthousiasme kunnen voorstellen.

We zouden het vandaag rustig aan gaan doen; lekker acclimatiseren. Eerst het roemruchte Riu-ontbijt. Via Skype werd daarna met succes contact gezocht met Joke en August en via de webcam konden ze iets van ons hotel bewonderen. Daarna moesten we naar een ander Riuhotel voor de voorlichtingsbijeekomst. Twaalf dagen is te kort, dat werd ons al snel duidelijk. :(

’s Middags werden we aangesproken door een dunne donkere man met kort grijze krulletjes. Hij bleek voor een Amerikaanse reisorganisatie te werken, was geboren in Suriname en woonde nu op Aruba.
Hij vroeg ons of wij dachten dat de affaire Joris van der Sloot Aruba in toeristisch opzicht kwaad had gedaan. Wij wisten het niet. Het bleek niet zo te zijn volgens hem: de Amerikanen bleven gewoon komen, alsof er niets was gebeurd. De goede man bleek niet allen verlegen te zijn om een praatje maar was ook heel blij met onze één dag oude krant.
Daarna heel decadent aan het zwembad gelegen om te lezen en muziek te luisteren. Je weet wel zo’n zwembad met barkrukken in het water en een bar die zich in veel belangstelling kan verheugen. :badgrin:
’s Avonds bij het diner kreeg Gerard sjans met een nauwelijks anderhalve meter grote serveerster, Justine.
Met haar lengte, haar platte gezicht en gave gebit voldeed ze op enkele futiliteiten na aan het beeld van de ideale vrouw.* :D
Eerst noemde ze hem sir, later baby en een half uurtje later, nadat ze hem ongevraagd van een borsthaar had bevrijd verzuchtte ze: You’re so kind.
We hebben vreselijk met haar gelachen en natuurlijk doet ze dit met meerdere gasten. Overigens is het verboden om fikse fooien te geven. Na de dienst wordt de bagage van het personeel gecontroleerd door de security. Personeelsleden met veel geld bij zich zouden daar ook weleeens op een andere manier aan gekomen zijn….. Zij lopen het risico alleen al op die gronden ontslagen te worden.
Van onze hostess hoorden we dat je een Maya kunt herkennen aan hun geringe lengte, hun “platte” gezicht en hun onovertroffen vriendelijkheid.
Tot morgen! Hasta manjana of zo….