“Hersenschimmen”
Door: GerardIdeke
27 Juli 2010 | Mexico, Playa del Carmen
Zaterdag, 24 juli 2010
“Hersenschimmen”
Het is hier een uurtje of tien ’s avonds. Marcel is hier nog steeds jarig. In Nederland al niet meer en in Australië al lang niet meer. Vanmorgen hebben we min of meer uitgeslapen. We hebben een vierpersoonskamer met twee immense bedden die aan elkaar geschoven zijn. Vannacht rolden we per ongeluk in twee bedden maar dat heeft de nachtrust wel bevorderd. Het is hier overdag vochtig warm en dat leidt ertoe dat je ’s avonds na een neut gewoon je bed in valt. We zijn al aardig geacclimatiseerd en we zijn ons daarnaast bewust van alle decadentie om ons heen. Na het ontbijt even naar het Mexicaanse straatje, even voorbij de Riu hotels. In de bloedhitte kwamen we al snel langs een splinternieuw winkelcentrum met Mexicaanse winkeltjes. Dit kon het niet zijn, vond Ideke dus liepen we nog een stukje door. Nog een stukje en vervolgens nog een paar stukjes. Onze kleding was inmiddels doorweekt, Gerard zag aan de horizon twee kratjes gekoeld Grolsch bier waar twaalf schaarsgeklede Thaise dames (in Mexico!) in een kring omheen dansten. Het ging duidelijk niet goed met hem. Eindelijk bereikten we een winkelcentrum dat bij de plaats Playa del Carmen bleek te behoren. Daar vonden we een schaduwrijke plek op de stoep van een modewinkel. Zwijgend kwamen we daar na een kwartiertje weer tot onze positieven. We liepen de eerste winkelstraat in. Daar werden we aangesproken door een knaap die zei dat hij ons de avond daarvoor bediend had in het hotel. Hij werkt zes dagen in ons hotel en de zevende dag (zijn vrije dag) bij zijn vader in een souvenirwinkeltje. Ons kruisverhoor (je kunt ons soms van alles wijsmaken) doorstond hij glansrijk. Op zoek naar een sigaartje. In het eerste winkeltje kostte het doosje 12 dollar, tien sigaartjes. Twee tellen later 10 dollar en tien meter verderop 5 dollar. Met de taxi’s was het al niet veel anders: terug naar het hotel kon eerst voor 7 dollar, later 2 dollar minder en tenslotte voor 4. Mexicanen zijn heel flexibel. Na de fiësta zijn we per golfkarretje naar het hotel van Riu gegaan dat een prachtig zwembad heeft met uitzicht op de Carribean. Over decadentie gesproken. Alle gasten van een Riu hotel kunnen vrij gebruik maken van de faciliteiten van de Riu hotels in de buurt. Het strand van het ene, de lunch van de tweede en het diner in ons eigen hotel. Lopen naar het andere hotel? Ben je gek? Er rijden golfkarretjes met aanhangwagen continue heen en weer. Dagje naar Cancun zo’n zestig kilometer terug? Zoek het Riu-hotel en gebruik daar de drankjes en lunch voor nop…….Jullie begrijpen het: het is echt afzien hier! Tot morrege!
“Hersenschimmen”
Het is hier een uurtje of tien ’s avonds. Marcel is hier nog steeds jarig. In Nederland al niet meer en in Australië al lang niet meer. Vanmorgen hebben we min of meer uitgeslapen. We hebben een vierpersoonskamer met twee immense bedden die aan elkaar geschoven zijn. Vannacht rolden we per ongeluk in twee bedden maar dat heeft de nachtrust wel bevorderd. Het is hier overdag vochtig warm en dat leidt ertoe dat je ’s avonds na een neut gewoon je bed in valt. We zijn al aardig geacclimatiseerd en we zijn ons daarnaast bewust van alle decadentie om ons heen. Na het ontbijt even naar het Mexicaanse straatje, even voorbij de Riu hotels. In de bloedhitte kwamen we al snel langs een splinternieuw winkelcentrum met Mexicaanse winkeltjes. Dit kon het niet zijn, vond Ideke dus liepen we nog een stukje door. Nog een stukje en vervolgens nog een paar stukjes. Onze kleding was inmiddels doorweekt, Gerard zag aan de horizon twee kratjes gekoeld Grolsch bier waar twaalf schaarsgeklede Thaise dames (in Mexico!) in een kring omheen dansten. Het ging duidelijk niet goed met hem. Eindelijk bereikten we een winkelcentrum dat bij de plaats Playa del Carmen bleek te behoren. Daar vonden we een schaduwrijke plek op de stoep van een modewinkel. Zwijgend kwamen we daar na een kwartiertje weer tot onze positieven. We liepen de eerste winkelstraat in. Daar werden we aangesproken door een knaap die zei dat hij ons de avond daarvoor bediend had in het hotel. Hij werkt zes dagen in ons hotel en de zevende dag (zijn vrije dag) bij zijn vader in een souvenirwinkeltje. Ons kruisverhoor (je kunt ons soms van alles wijsmaken) doorstond hij glansrijk. Op zoek naar een sigaartje. In het eerste winkeltje kostte het doosje 12 dollar, tien sigaartjes. Twee tellen later 10 dollar en tien meter verderop 5 dollar. Met de taxi’s was het al niet veel anders: terug naar het hotel kon eerst voor 7 dollar, later 2 dollar minder en tenslotte voor 4. Mexicanen zijn heel flexibel. Na de fiësta zijn we per golfkarretje naar het hotel van Riu gegaan dat een prachtig zwembad heeft met uitzicht op de Carribean. Over decadentie gesproken. Alle gasten van een Riu hotel kunnen vrij gebruik maken van de faciliteiten van de Riu hotels in de buurt. Het strand van het ene, de lunch van de tweede en het diner in ons eigen hotel. Lopen naar het andere hotel? Ben je gek? Er rijden golfkarretjes met aanhangwagen continue heen en weer. Dagje naar Cancun zo’n zestig kilometer terug? Zoek het Riu-hotel en gebruik daar de drankjes en lunch voor nop…….Jullie begrijpen het: het is echt afzien hier! Tot morrege!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
